EMILIA czyli „powiedz mi, kto cię wychował, a powiem ci kim jesteś”.

Cytat z recenzji napisanej przez jednego z najważniejszych hiszpańskich krytyków teatralnych: „Wciąż próbuję się pozbierać po „Emilii”. To krótkie zdanie w sumie chyba najtrafniej oddaje siłę tego tekstu.

W domu Waltera pojawia się Emilia, która w młodości była jego nianią - to ona go wykarmiła, to ona go wychowała. Na pierwszy rzut oka wszystko wygląda normalnie: Walter właśnie wprowadza się do nowego domu, ma narzeczoną i przybranego syna. A jednak gdzieś pod powierzchnią czai się coś niepokojącego, groźnego… Codzienne gesty i słowa zdają się mieć dodatkowe znaczenia, w atmosferze pozornego spokoju aż kipi od tłumionych emocji. Emilia wspomina dzieciństwo Waltera. Opowiada o psie, maskotce, potańcówce, o rodzicach. Te z pozoru zupełnie nieszkodliwe historyjki, żartobliwe i zabawne, w rzeczywistości są jak cukierki naszpikowane żyletkami. Emilia „niewinnie” wbija Walterowi szpilę za szpilą, coraz bardziej wyprowadzając go z równowagi. Na domiar złego pojawia się biologiczny ojciec Leo (przybranego syna Waltera). Rywalizacja między dwoma mężczyznami przybiera cechy pojedynku. Nietrudno zgadnąć, że wszystko skończy się tragicznie, choć niekoniecznie tak, jak sobie wyobrażamy...

„Emilia” to opowieść o kłamstwach, poświęceniu i lękach. O myleniu miłości z innymi uczuciami, o życiu w bańce iluzji, o niemożności przełamania pewnych schematów i o upokorzeniu przekazywanym z pokolenia na pokolenie. Prawdziwa akcja sztuki rozgrywa się poza warstwą słowną, w podtekście.

Prapremiera „Emilii” odbyła się w kwietniu 2013, a w rok później tekst doczekał się przekładu na angielski, francuski, no i polski.

Teksty można zamawiać przez zakładkę "kontakt" - są wysyłane bezpłatnie w wersji elektronicznej. Uwaga: sztuki są przeznaczone wyłącznie do użytku profesjonalnego, licencji na wystawienie udziela Agencja ADiT (agencja@adit.art.pl)

Autor: Claudio Tolcachir (ur.1975, Buenos Aires) to młody geniusz melpomeny – dramaturg, reżyser i aktor. Wszystko czego dotknie, pod wpływem jego niezwykłego talentu zamienia się w szlachetny kruszec teatralny. Do tej pory napisał cztery sztuki, a wszystkie odniosły ogromny sukces. W 2001 roku, w czasie najgłębszego kryzysu w Argentynie, wraz z grupą przyjaciół założył maleńki, liczący 50 miejsc, Teatro Timbre 4, teatr który mieścił się w prywatnym mieszkaniu (nazwa nawiązuje do numeru dzwonka w domofonie). W przeciągu trzech lat nazwisko Claudia stało się rozpoznawalne na świecie. W tej chwili Timbre 4 ma ponad 200 foteli, a zespół jeździ z przedstawieniami po całym globie, zgarniając kolejne nagrody.