Tytuł oryginalny: Lágrimas de cocodrila

Jedna aktorka odgrywa 8 postaci w różnym wieku.

Sceny:

1. Maria - właśnie obchodzi urodziny, jest 31 grudnia 1999 r. Kto może przyjść na jej urodziny, kiedy cały świat świętuje koniec wieku i koniec milenium? Czuje się samotna i niepotrzebna. Maria przedstawia wszystkie kolejne postacie, które się pojawią (zdjęcia). Dziewczyna chciałaby dostać jakiś prawdziwy, drogi prezent, a od swojej siostry dostaje tylko wiersz, który "nawet nie ma rymów", wścieka się, ale kiedy siostra chce odejść, Maria przywołuje ją zrozpaczona. "Jeśli nie możesz dać mi prezentu, oddaj mi przynajmniej te 14 tysięcy, które pożyczyłaś". Maria pracuje w schronisku dla psów, które od pokoleń prowadzi jej rodzina. To miejsce łączy ze sobą wszystkie postacie.

2. Siostrzenica Snobka - opowiada o swoich narzeczonych, których zmienia jak rękawiczki i o tym, dlaczego rozstała się z ostatnim - miał czelność zabrać ją na mecz, na którym roiło się od czarnuchów (ale ona "oczywiście nie jest rasistką"). Narzeczony najpierw narobił jej obciachu, a potem poznał ją z jednym z piłkarzy, a ten "brudas" ją dotknął, no i musiała rzucić narzeczonego, takich rzeczy się przecież nie robi. Razem z nimi na meczu była także Ciotka z Nowego Jorku, która wkurzała Snobkę, bo zwracała na siebie uwagę facetów, robiła sobie z nimi zdjęcia, itp.

3. Ciotka z Nowego Jorku - szuka Marii, przyjechała na jej urodziny. Uciekła do Stanów, bo chciała malować, być artystką. Mówi, że nie kręcą jej faceci, jest lesbijką. "Nie wyglądam? A co, powinnam mieć wąsy?" Trzyma w rękach urnę - to prochy jej syna, który umarł na AIDS - "Nie, nie był gejem." Pracuje jako przewodniczka po mieście, najwyraźniej marzenia o malarstwie się nie spełniły. Na koniec oświadcza, że też jest seropozytwna i nie będzie udawać, że to nieprawda.

4. Kuzynka Anarchistka - mówi do kamery, przedstawia swoje credo. Narzeka na przeludnienie (z mężem zdecydowali się na wazektomię i sterylizację), żąda uwolnienia wszystkich zwierząt, wzywa do jedzenia ludzkiego mięsa zamiast cielęciny, itd. Ogląda tv przez piętnaście godzin dziennie. Na koniec okazuje się, że kamerzysta zasnął i nic się nie nagrało...

5. Babcia - Babcia pojawia się z butelką, ewidentnie jest wstawiona. Opowiada o podróży samolotem, podczas której siedziała obok ludzi, "którzy powinni polecieć za kratki". Narzeka na korupcję, nieuczciwość, handel bronią. Babcia "uciekła" od schroniska dla psów, od życia które zna. Mówi, żeby nie czekać na nią tego Sylwestra. Wyjmuje pistolet, przystawia sobie do skroni. Nie ma odwagi nacisnąć spustu. Pije i płacze.

6. Matka - dzwoni do córki (czyli Marii), jest bardzo poruszona. Pod prysznicem znalazła OGROMNEGO karalucha, który na pewno "chciał jej zrobić krzywdę". Wezwała straż pożarną, wpadło piętnastu strażaków z siekierami, chciało porąbać to monstrum. Maria pyta matkę, czy ta była u psychiartry. "Oczywiście, że byłam, powiedział, że lęk przed karaluchami wynika z bycia karaluchem w poprzednim wcieleniu. Zalecił seks oralny jako remedium." Potem córka mówi o wielu mężczyznach, z którymi była jej matka, ta początkowo zaprzecza, ale musi przyznać Marii rację. Matka prosi, żeby otworzyć jej drzwi, jest pod schroniskiem dla psów. Nagle dostaje smsa, mówi córce "muszę już iść" i odchodzi. Jednocześnie dzwoni do kogoś i zaczyna opowiadać od początku historię z karaluchem.

7. Maria od Powodzi- przeżyła powódź w 1997. Fala zabrała jej taksówkę i domek, na które Maria pracowała przez 25 lat, odkładając każdy grosz. Razem z pięcioletnim dzieckiem błąkała się po miejscach dla uchodźców, a dziennikarze pytali ją: "Jak się pani czuje? Straciła pani wszystko?". Kobieta przyprowadza do schroniska psa, który się do niej przybłąkał. Nie ma możliwości ani środków, żeby się nim zaopiekować.

8. Siostra - siostra Marii. Nie może oddać jej pożyczonych 14 tysięcy, wydała je na prezenty dla męża. Jakie prezenty? Zrobiła sobie nowe cycki! Mąż był zachwycony, przestał szlajać się z kolegami, robił nawet pokazy cycków dla znajomych. Niestety zazdrosna koleżanka "chciała pomacać" i jeden z implantów pękł. Ale nie ma nieszczęścia, jak mówi mąż: "Kochanie, przecież masz jeszcze jedną pierś". Czy siostra odda pieniądze Marii? To będzie raczej trudne... Ale: "Wszystkiego najlepszego w dniu urodzin!"

9. Maria zamyka klamrą całość - opowiada, co przydarzyło się później wszystkim postaciom: Snobka nadal szuka, Ciotka z Nowego Jorku nigdy nie umarła, Anarchia adoptowała dziecko, Babcia zauważyła, że jest 1999r., Matka spotkała karalucha swojej wielkości i jest szczęśliwa, Maria od Powodzi zaczęła znów oszczędzać na taksówkę i domek, Siostra z jednym cyckiem spędziła upojną noc ze swoim mężem.

A jedynym prezentem, który dostała Maria na urodziny, był wiersz. Więc może lepiej kochać psa, przynajmniej to odwzajemni...

Teksty można zamawiać przez zakładkę "kontakt" - są wysyłane bezpłatnie w wersji elektronicznej. Uwaga: sztuki są przeznaczone wyłącznie do użytku profesjonalnego, licencji na wystawienie udziela Agencja ADiT (agencja@adit.art.pl)

Autor: Gustavo Ott, urodził się w Caracas, w Wenezueli. Z wykształcenia dziennikarz. Pisze sztuki teatralne, powieści i opowiadania. Jest tłumaczem (tłumaczy dramaty z angielskiego na hiszpański) i reżyserem teatralnym. Pracuje zarówno w Wenezueli, jak i w USA. Absolwent międzynarodowych kursów i staży dramatopisarskich, laureat wielu nagród teatralnych.